Podręcznik dla pracowników służby zdrowia C Crane Skywave jest doskonałym źródłem informacji dla pracowników służby zdrowia, którzy potrzebują dokładnych i aktualnych informacji dotyczących zdrowia publicznego i zastosowania technologii w zakresie zdrowia. Podręcznik zawiera informacje na temat zasad dotyczących opieki zdrowotnej, zasad bezpieczeństwa, badań i procedur, a także informacje o technologii komputerowej i aplikacjach medycznych. Podręcznik zawiera również wskazówki dotyczące wykonywania zadań w opiece zdrowotnej i wskazówki dotyczące korzystania z technologii informacyjnej, które pomogą pracownikom służby zdrowia rozwiązywać problemy i poprawiać jakość opieki zdrowotnej.
Ostatnia aktualizacja: Podręcznik dla pracowników służby zdrowia C Crane Skywave
Generalnie podwyżki dla pracowników służby zdrowia weszły w życie 1 lipca bieżącego roku. Okazuje się jednak, iż kierownictwo szpitali ma problem z pełną realizacją obowiązkowych podwyżek z uwagi na braki pieniędzy.
Co wiadomo dziś o podwyżkach wynagrodzeń w służbie zdrowia?
Zasady podwyżek wynagrodzeń dla pracowników służby zdrowia weszły w życie z dniem 1 lipca bieżącego roku wraz z ostatnią nowelizacją ustawy o sposobie ustalania najniższego wynagrodzenia zasadniczego niektórych pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych (Dz. U. z 2022 r. poz. 1352).
W tej sprawie do końca nie było wiadomo w jaki sposób pieniądze na wzrost wynagrodzeń przekazane zostaną do placówek, czy poprzez przelew konkretnych kwot, czy też poprzez zmianę wycen. Ostatecznie urzędnicy resortu zdrowia zdecydowali się na ten drugi wariant.
Nowe wyceny pojawiły się, jednakże nieco później niż wynikało to z pierwotnego harmonogramu, tymczasem pensje wypłacane są najczęściej do 10 dnia miesiąca. W związku z tak napiętym terminarzem wstępne szacunki osób zarządzających placówkami medycznymi wskazywały, iż pieniędzy może po prostu zabraknąć.
Obecnie spływają już do resortu zdrowia zbiorcze dane, które pozwolą na określenie sytuacji w skali makro. I okazuje się, że na nowych wycenach niektóre placówki zyskają bardzo dużo, lecz są również i takie, dla których wartość kontraktów będzie niemalże taka sama jak dotychczas. To dotyczy głównie szpitali o podstawowym profilu.
Jak zatem sytuację oceniają przedstawiciele placówek szpitalnych?
Obecnie przedstawiciele Związku Powiatów Polskich (ZPP) dysponują danymi pochodzącymi z około połowy szpitali powiatowych i miejskich (około 150 placówek z 300), z których wynika, iż w 83 placówkach będzie problem z realizacją ustawowych podwyżek. Ponadto 13 placówek uzyskało fundusze na podwyżki dla personelu objętego ustawą, jednak nie wystarczy owych funduszu na podwyżki dla pozostałych pracowników zatrudnionych na umowie o pracę. I to pomimo, iż zgodnie z przepisami, wzrost płac pracowników administracyjnych powinien odpowiadać średniemu wzrostowi wynagrodzenia w całym podmiocie.
Z kolei w przypadku kolejnych 26 placówek miesięczny niedobór pieniędzy jedynie na zapewnienie obligatoryjnych podwyżek dla pracowników działalności podstawowej przekroczy 500. 000, 00 zł (w pozostałych przypadkach od 250. 000, 00 zł do 400. 000, 00 zł).
99% podmiotów nie będzie stać na podwyżki dla osób pracujących na kontraktach, z kolei wszystkie ze 150 placówek wskazały, iż zabraknie środków na sfinansowanie innych kosztów działalności, co przy obecnej inflacji oznaczać może ryzyko wycofywania się wykonawców z zawartych umów czy braku możliwości rozliczenia przetargów.
Jak podkreśla Bernadeta Skóbel, ekspert ZPP, sytuacja nie może być dobra, ponieważ jeżeli koszty pracy w przeciętnym szpitalu powiatowym kształtują się na poziomie 75, 0%, wzrost kosztów płac szacowany jest na ponad 22, 0%, a realny wzrost wartości kontraktów wynosi 7, 0%, to pojawia się pytanie czym i jak pokryć rosnące wydatki.
Co zatem jest najważniejszym problemem w kontekście wprowadzenia w życie ustawowych podwyżek?
Podstawowym problemem jest brak wystarczających środków na ustawowe podwyżki dla pracowników zatrudnionych w podmiotach leczniczych. Zdaniem ekspertów problemem nie jest zmiana mechanizmu wypłaty świadczeń, gdyż decyzja o zamianie przelewów konkretnych kwot na rzecz wzrostu wycen oceniana jest pozytywnie. Jednak zabrakło czasu na chociażby symulację i sprawdzenie, czy ów mechanizm zaproponowany przez Agencję Oceny Technologii Medycznych i Taryfikacji (AOTMiT, czyli agendę opracowującą wyceny) zadziała w praktyce.
Z kolei Krystyna Ptok, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Zawodowego Pielęgniarek i Położnych wskazuje, iż liczba ankiet, które posłużyły AOTMiT do opracowania nowych wycen była zbyt mała. W skali kraju było to bowiem ok. 8, 0%, które miały reprezentować 52, 0% wartości planu finansowego NFZ w poszczególnych regionach. A do tego doszedł również problem braku dostosowania wycen do profilu danej placówki oraz całkowite i natychmiastowe wycofanie się ze współczynników korygujących, zapewniających dodatkowe pieniądze dla lecznic.
A przecież w tym aspekcie Bernard Waśko, wiceprezes NFZ, wielokrotnie zapewniał, iż tak zwany drugi etap zabierania pracodawcom środków ustalanych na podstawie współczynników korygujących będzie rozłożony na lata i odbywać się to będzie stopniowo. Tymczasem okazało się to nieprawdą, gdyż obecnie dokonano całkowitego i natychmiastowego wycofania się ze współczynników korygujących.
W praktyce dotychczasowe współczynniki korygujące włączone zostały do wycen, co spowodowało w praktyce, iż duża grupa szpitali powiatowych, zamiast realnego wzrostu na poziomie zbliżonym do 22, 4% (czyli odpowiadającym ustawowym podwyżkom dla pracowników służby zdrowia), otrzymała wzrost kontraktu na poziomie od 3, 0 do 6, 0%.
Z analizy szczegółowych danych dotyczących województwa podkarpackiego wynika chociażby, iż wzrost wartości kontraktu na podstawowe zabezpieczenie szpitalne wyniesie od 3, 0 do 12, 9%. Poza tym zdarza się i tak, że nowy kontrakt nie wzrósł o żadną kwotę, jak ma to miejsce chociażby w przypadku szpitala powiatowego w Lesku. I nie jest to jedyna placówka w Polsce z takim problemem, szczególnie w obliczu konieczności podniesienia kwot wynagrodzeń dla pracowników.
Z drugiej strony są też placówki szpitalne, gdzie problem zabezpieczenia środków finansowych na podwyżki dla pracowników nie istnieje. Przykładowo w Szpitalu Klinicznym w Opolu uda się zmieścić w budżecie, który placówka otrzyma z NFZ, a podwyżki otrzyma tutaj ponad 1 tysiąc osób. Zdaniem dyrektora tej placówki, Dariusza Madery, było to możliwe dzięki poprawie organizacji pracy szpitala, bardziej efektywnej opiece nad pacjentem, w tym chociażby poprzez skracanie niepotrzebnego pobytu. To pozwala na przyjmowanie większej liczby chorych, na co wpływ ma również leczenie w poradniach przyszpitalnych, gdzie nie ma limitu przyjęć, a NFZ zwraca za każdego przyjętego pacjenta.
Co jeszcze jest ważne w kontekście podwyżek dla pracowników służby zdrowia?
Generalnie przepisy wymagają, by płace podwyższać osobom zatrudnionym na umowie o pracę, jednak dyrektorzy placówek medycznych mają świadomość, iż podwyżki otrzymać winni również pracownicy kontraktowi. I chociaż osoby zarządzające szpitalami powiatowymi mówią o braku funduszy na ten cel, to niewykluczone, iż do takich podwyżek jednak też dojdzie.
W tym kontekście mowa jest o mechanizmie określania wysokości faktury osoby pracjącej na kontrakcie (głównie lekarzy specjalistów) w odniesieniu do wyceny danego punktu. Jak bowiem zauważa Krzysztof Zaczek ze Związku Szpitali Powiatowych Województwa Śląskiego oraz prezes zarządu Szpitala Murcki, jest to dość częsta praktyka, która wiąże wynagrodzenie specjalisty nie tyle z wartością punktów, co z ich liczbą. I zazwyczaj odbywa się do według podziału procentowego, przykładowo, jeżeli szpital dostaje za dane świadczenie 100, 00 zł, to lekarz otrzymuje kilkadziesiąt procent z tej kwoty. Taki mechanizm był całkiem naturalny, bowiem im więcej danych świadczeń lekarz wykona, tym wyższe otrzyma wynagrodzenie.
I taka sytuacja miała już miejsce chociażby w szpitalu w Bielsku Podlaskim, gdzie jak mówi dyrektor tej placówki, lekarze specjaliści przygotowali umowy, naliczając sobie procent od nowej wyceny punktu. Gdyby z kolei na to przystała dyrekcja placówki, zabrakłoby pieniędzy na podwyżki dla tej części personelu, która zarabia mniej niż nowe ustawowe minimum.
Krzysztof Zaczek podkreśla jednak, iż to, czy doszło do mimowolnej podwyżki dla lekarzy specjalistów zależy przede wszystkim od sformułowania umów. Jeżeli bowiem lekarz dostawał procent od wykonanych świadczeń, wówczas wysokość wystawianych faktur automatycznie wzrośnie, a jeśli w umowie ma zapis, iż dostaje stałą kwotę za wykonany punkt, wtedy niekoniecznie. Nie wiadomo jak zachowają się dyrektorzy placówek szpitalnych w takiej sytuacji, choć zakładać można, że jeśli wzrost na punkcie będzie adekwatny do ogólnego wzrostu wynagrodzeń, wtedy zapewne uwzględnią większą wartość faktury. Mogą też na pewno negocjować z lekarzami specjalistami nowe brzmienie zapisów umownych.
Podsumowując, obowiązkowe podwyżki dla pracowników zatrudnionych w placówkach medycznych oraz zmiana zasad finansowania owych podwyżek poprzez rezygnację z przekazywania pieniędzy bezpośrednio na rzecz wzrostu kwot za wyceny spowodowały niemałe zamieszanie. Okazało się bowiem, iż skądinąd dobrze oceniany pomysł ze zmianą sposobu finansowania nie do końca został dobrze przygotowany, a jego skutki praktyczne odbiegają od założeń. Są bowiem placówki, które na tej zmianie sporo zyskały, są jednak i takie, które będą miały problem z zapewnieniem środków finansowych na obowiązkowe podwyżki. Póki co nie wiadomo jak ta sytuacja potoczy się dalej i czy oraz kiedy nastąpią jakieś ewentualne korekty w tym względzie.
Ekspert Łukasz swoje wieloletnie doświadczenie na rynku pracy postanowił przekazać także na naszym blogu. Jego artykuły dotyczą aktualnych zmian gospodarczych a także tych na rynku pracy. Z chęcia udzieli porad pracodawcą, którzy prężnie rozwijają swoje firmy.
2022-05-17 06:06
publikacja
2022-05-17 06:06
Gwarantowane poziomy najniższych wynagrodzeń w podmiotach leczniczych wzrosną od lipca 2022 r. w zależności od grupy o od 17 proc. do 41 proc. ; średnio najniższe wynagrodzenie zasadnicze wzrośnie o 30 proc. - powiedział PAP wiceminister zdrowia Piotr Bromber.
PAP: We wtorek rząd ma zająć się projektem nowelizacji o wynagrodzeniach w podmiotach leczniczych. Proszę przedstawić, jakie zmiany przygotowano dla zatrudnionych m. in. w szpitalach i przychodniach.
P. B. : Zaproponowane przez Ministerstwo Zdrowia zmiany w nowelizacji są realizacją ustaleń zawartych w ramach Trójstronnego Zespołu do Spraw Ochrony Zdrowia z 5 listopada 2021 r. To niezwykle istotne, że w tej sprawie porozumiały się trzy strony: strona społeczna, pracodawcy i rząd. Zgodnie z tym stanowiskiem podniesione zostaną współczynniki pracy dla wszystkich grup zawodowych pracowników medycznych oraz okołomedycznych, co skutkować będzie znacznym wzrostem kwot najniższych wynagrodzeń zasadniczych.
Jedną z istotnych postulowanych zmian, która znalazła się w projekcie, jest przeniesienie do grupy z wyższym współczynnikiem pielęgniarek i położnych na stanowiskach pracy, na których wymagane jest posiadanie wykształcenia średniego. Te z największym doświadczeniem zawodowym zrównane zostaną pod względem współczynnika pracy z pracownikami medycznymi z wyższym wykształceniem na poziomie studiów pierwszego stopnia. Oznaczać to będzie podwyższenie wysokości najniższego wynagrodzenia o ponad 41 proc., czyli o kwotę 1550 zł.
Podobnie nowelizacja ustawy traktuje ratowników medycznych ze średnim wykształceniem.
Reasumując, projekt zakłada, że gwarantowane poziomy najniższych wynagrodzeń wzrosną od lipca 2022 r. do 41 proc., przy czym średnio najniższe wynagrodzenie zasadnicze wzrośnie od lipca aż o 30 proc.
PAP: Czy propozycje MZ są satysfakcjonujące dla większości pracowników? Jakie macie państwo sygnały z konsultacji społecznych? Pojawiała się np. opinia, że projekt ustawy nie realizuje postulatów środowiska medycznego, które doprowadziły do protestu pracowników zawodów medycznych w 2021 roku... : Myślę, że same kwoty podwyżek są najbardziej wymowne i mówią więcej niż niejedno słowo.
Dla przykładu, gwarantowane poziomy najniższych wynagrodzeń zasadniczych będą wynosiły:
- dla grupy lekarzy specjalistów (II stopień): z 6 769 zł do 8 210 zł – wzrost o 1 441 zł;
- dla grupy lekarzy ze specjalizacją I stopnia: z 6 201 zł do 8 210 zł – wzrost o 2 009 zł;
- dla grupy obejmującej mgr pielęgniarstwa, fizjoterapii, farmaceutów, diagnostów laboratoryjnych ze specjalizacją: z 5 478 zł do 7 304 zł – wzrost o 1 827 zł;
- dla grupy obejmującej mgr pielęgniarstwa, farmaceutów, fizjoterapeutów, diagnostów laboratoryjnych bez specjalizacji: z 4 186 zł do 5 775 zł – wzrost o 1 590 zł;
- dla grupy obejmującej ratowników medycznych, pielęgniarki ze średnim wykształceniem: z 3 772 zł do 5 323 zł – wzrost o 1 550 zł;
- dla grupy opiekunów medycznych: z 3 772 zł do 4 870 zł – wzrost o 1 097 zł;
- dla grupy obejmującej sanitariuszy i salowe: z 3 049 zł do 3 680 zł – wzrost o 632 zł.
Pamiętajmy, że przywołane kwoty generują określone skutki finansowe dla budżetu państwa. W naszym dialogu z partnerami społecznymi wyraźnie określaliśmy, że warunki brzegowe określa pula dostępnych środków na sfinansowanie podwyżek w tym roku, ale i skutków tegorocznych podwyżek w kolejnych latach. Porozumienie było możliwe, bo każda ze stron wykazała się maksymalną odpowiedzialnością.
PAP: MZ informowało, że podwyżki płacy minimalnej w drugim półroczu 2022 r. dla pracowników ochrony zdrowia kosztować będą ponad 7 mld zł. Jakie są dane, ile średnio - w ujęciu kwotowym i procentowym – pensje pochłaniają nakładów na zdrowie?
P. : Widełki dotyczące udziału wynagrodzeń w całkowitych kosztach poszczególnych placówek medycznych oscylują w granicach 40 - 65 proc. Trudno mówić o globalnej kwocie przy tak dużym zróżnicowaniu procentowym.
PAP: Jak pan skomentuje opinie, że projekt zamiast spłaszczać, zwiększa różnice płacowe pomiędzy poszczególnymi grupami zawodowym? Skąd taki, a nie inny, podział na grupy zawodowe według kwalifikacji wymaganych na zajmowanym stanowisku pracy oraz nowe wysokości współczynników pracy. : Podział na grupy określony w załączniku do ustawy jest pochodną ustaleń przyjętych w ramach dialogu z partnerami społecznymi i zawartymi w stanowisku Trójstronnego Zespołu ds. Ochrony Zdrowia.
PAP: A jak pan odniesie się do głosów, że projekt zmian przepisów w żaden sposób nie określa, kto będzie finansował podwyżki w placówkach niemających kontraktów z NFZ. I do zarzutu, że ciężar wprowadzanych zmian zostanie w całości lub części przerzucony na podmioty lecznicze... : Przeznaczamy na podwyżki, jako państwo, dodatkowo ponad 7 mld zł. Dlatego zarzut, że ciężar ich wprowadzania zostanie przerzucony na podmioty lecznicze jest nietrafiony i niezrozumiały.
PAP: Jakie prace z obszaru dialogu społecznego, za który pan odpowiada w resorcie, trwają jeszcze w MZ?
P. : Finalizujemy prace nad projektem ustawy o zawodzie ratownika medycznego oraz samorządzie ratowników medycznych, ustawy o medycynie laboratoryjnej i ustawy o niektórych zawodach medycznych, a także ustawy o modernizacji i poprawie efektywności szpitalnictwa, którą nadzoruje bezpośrednio minister Adam Niedzielski.
Cały czas intensywnie pracuje Trójstronny Zespół do Spraw Ochrony Zdrowia, gdzie omawiamy wszystkie zgłaszane przez partnerów społecznych zagadnienia i problemy oraz przedstawiamy nasze działania legislacyjne i organizacyjne.
Autor: Katarzyna Lechowicz-Dyl
Na podstawie art. 24 i 31 ust. 2 ustawy z dnia 28 października 1948 r. o zakładach społecznych służby zdrowia i planowej gospodarce w służbie zdrowia (Dz. U. R. P. Nr 55, poz. 434) zarządza się za zgodą Rady Państwa, co następuje:
* Z dniem 1 listopada 1954 r. rozporządzenie traci moc w części dotyczącej uposażenia lekarzy i lekarzy dentystów, zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 26 października 1954 r. w sprawie uposażenia lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. 54. 48. 229).
Z dniem 1 lipca 1955 r. rozporządzenie traci moc w części unormowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1955 r. w sprawie uposażenia niektórych pracowników zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. 55. 25. 153) - zob. § 22 powołanego rozporządzenia.
Z dniem 1 czerwca 1956 r. rozporządzenie traci moc w części unormowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie uposażenia niższego personelu oraz niektórych pracowników administracyjnych i obsługi zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. 56. 23. 109) - zob. § 21 powołanego rozporządzenia. rozporządzenie traci moc w części unormowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 18 czerwca 1956 r. w sprawie wynagrodzenia pracowników farmaceutycznych oraz wynagrodzenia pracowników zatrudnionych w aptekach otwartych (Dz. 27. 124) - zob. § 21 ust. 2 powołanego rozporządzenia.
Z dniem 1 lipca 1956 r. rozporządzenie traci moc w części unormowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 października 1956 r. w sprawie uposażenia techników i uprawnionych techników dentystycznych (Dz. 45. 204) - zob. § 14 powołanego rozporządzenia.
Z dniem 1 października 1956 r. rozporządzenie traci moc w części unormowanej w rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 24 listopada 1956 r. w sprawie uposażenia kontrolerów sanitarnych zatrudnionych w zakładach społecznych służby zdrowia (Dz. 58. 274) - zob. § 9 pkt 1 powołanego rozporządzenia.
1 § 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1953 r. (Dz. 53. 5. 11) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 1 stycznia 1953 r.
2 § 2 pkt 1a dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r. 50. 41. 365) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 19 września 1950 r.
3 § 2 pkt 1b dodany przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r.
4 § 2 pkt 20 zmieniony przez § 1 rozporządzenia z dnia 29 lipca 1953 r. 38. 162) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 sierpnia 1953 r.
5 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1953 r.
6 § 7 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1953 r.
7 § 8 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1953 r.
8 § 10-12 uchylone przez § 16 rozporządzenia z dnia 2 czerwca 1956 r. w sprawie dodatków specjalnych dla pracowników zakładów społecznych służby zdrowia (Dz. 110) z dniem 26 czerwca 1956 r.
9 § 12a dodany przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r.
10 § 13 zmieniony przez § 1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 10 stycznia 1953 r.
11 § 13 pkt 1a dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r.
12 § 13 pkt 1b dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r.
13 § 13 pkt 1c dodany przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 26 lipca 1950 r.
14 § 14 uchylony przez § 16 rozporządzenia z dnia 2 czerwca 1956 r.
15 Z dniem 26 czerwca 1956 r. § 15 traci moc w części dotyczącej dodatków specjalnych, zgodnie z § 16 rozporządzenia z dnia 2 czerwca 1956 r. 110).
